Εκείνη την εποχή η ανασυγκροτούμενη και αναδημιουργούμενη από τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σιδηρά Γερμανία, πρόσφερε δουλειά σκληρή μεν, αμειβόμενη όμως καλά σε κάθε Ευρωπαίο, και όχι μόνο, που ήθελε να δουλέψει και να δημιουργηθεί. Οι καλές εκείνες ψυχές είχαν στη ζωή τους ένα όραμα. Ένα όνειρο. Να κάνουν κάτι μεγάλο. Εμπνεόμενες από την αγάπη του Χριστού, τον οποίο είχαν αγαπήσει με όλη τη φλόγα της νεανικής τους καρδιάς, οραματίσθηκαν να ασκήσουν έργο διακονίας στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Τι είδος διακονίας; Δεν ήξεραν ακόμη. Ήταν νωρίς. Ο Κύριος θα άνοιγε το δρόμο και θα κατηύθυνε τη ζωή τους την κατάλληλη ώρα. Εκείνες όμως έπρεπε να εξασφαλίσουν ένα δικό τους οίκημα, το οποίο θα γινόταν τόπος αγιασμένης ζωής και ορμητήριο αγάπης. Η μακρινή Γερμανία άστραψε στα μάτια τους σαν λύση. «Όλα για τη δόξα του Χριστού»! Με την ευχή του πνευματικού τους, κάνουν το σταυρό τους και ξεκινούν. Εκείνος, για την αγάπη του οποίου ξεκίνησαν τη μεγάλη περιπέτεια της ζωής τους, θα ήταν ασφαλώς μαζί τους.
Και ήταν. Δεν έλειψαν ποτέ οι ευλογίες Του. Οι χαρές Του. Σήμερα ακόμη μιλούν με πολλή νοσταλγία για εκείνα τα ευλογημένα χρόνια…
Στην ξενιτιά οι ευλαβείς αυτές αφιερωμένες ψυχές είχαν μια θεία έμπνευση. Μια εσωτερική παρόρμηση. Να δώσουν ένα όνομα στη μικρή τους πνευματική οικογένεια, με το οποίο θα τους ήξεραν στο εξής όλοι. Ένα όνομα που να εκφράζει τα όνειρα και τα ιδανικά τους. Ένα όνομα που να ταιριάζει με τη ζωή τους. Με την αποδημία τους. Φυλλομετρώντας το Συναξάρι της Εκκλησίας, την προσοχή τους τράβηξε ένα όνομα. Περίεργο! Κι άλλη ψυχή έζησε ό,τι εκείνες ζούσαν;
Το όνομα: «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ». Ο Συναξαριστής έλεγε ότι το όνομα αυτό ήταν μετονομασία. Ήλθε μετά την εκούσια μετανάστευση της χριστιανής Ευσεβίας, γιατί το όνομα αυτό εξέφραζε τα όνειρά της και τη ζωή της. Ξένη εκείνη για πολλούς λόγους. Ξένες και οι καλές αυτές ψυχές για τους ίδιους, σχεδόν, λόγους.
Έτσι, λοιπόν, εκεί ψηλά, στη μακρινή Γερμανία, συστήθηκε η Αδελφότητα «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» από τις ψυχές που ξενιτεύθηκαν εκούσια για την αγάπη του Χριστού και το όραμα να κάνουν το καλό στον κόσμο.
Η Αδελφότητα «ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», η οποία κατά νόμον ιδρύθηκε με την Απόφ. 1216/66 του Πρωτοδικείου Θεσ/νίκης, ευλογήθηκε από το Θεό και την προστάτιδα αγία της πλουσιοπάροχα. Νέα μέλη προστέθηκαν στα πρώτα ιδρυτικά της στελέχη και, με τη σοφή και άγρυπνη πνευματική καθοδήγηση του Αρχιμ. π. Γερβασίου Ιωάν. Ραπτοπούλου, πνευματικώς Προϊσταμένου της Αδελφότητος, η εν λόγω Αδελφότητα έχει αναπτύξει φιλανθρωπικό, ιεραποστολικό και κοινωνικό έργο με τις διάφορες δραστηριότητές της, εντός και εκτός Ελλάδος. Έτσι δίνει, μέσα στη σύγχρονη κοινωνία, δυναμικά το παρών της χριστιανικής αγάπης και της ανιδιοτελούς προσφοράς στον πάσχοντα συνάνθρωπο, εικόνα και παρουσία του Θεού μέσα στον κόσμο, κατά το λόγο του αββά Απολλώ: «Είδες τον αδελφό σου; Είδες Κύριον τον Θεόν σου».
Μια από τις ιεραποστολικές δραστηριότητες της Αδελφότητος είναι και η έκδοση του τριμηνιαίου ορθόδοξου Περιοδικού «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ». Μέσα από τις σελίδες του Περιοδικού αυτού στέλνονται στους αναγνώστες διάφορα διαχρονικά μηνύματα πνευματικού καταρτισμού και ενημερώνονται για τις διάφορες δραστηριότητες της Αδελφότητος.
Επί σειρά ετών υπήρχε στο Περιοδικό η στήλη «ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΟΣΙΑΣ ΞΕΝΗΣ», στην οποία αναλύθηκαν, το κατά δύναμιν, στίχοι από την Ακολουθία του Εσπερινού, του Όρθρου και των Χαιρετισμών «εις την Οσίαν και Θεοφόρον Μητέρα ημών ΞΕΝΗΝ». Η Ακολουθία αυτή παραδόθηκε το 1906 από το φιλανθρωπικό Σύλλογο των Μυλάσων της Καρίας «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» στο Σύλλογο των Μικρασιατών της Ανατολής.
Τα άρθρα της στήλης εκείνης, τα οποία αναφέρονται σε ποικιλία θεμάτων, έχουν εκδοθεί σε βιβλίο με τίτλο «ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ», σαν μια ακόμη ταπεινή ιεραποστολική διακονία της Αδελφότητος «Η ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ» μέσα στη σύγχρονη κοινωνία.