25/12/2010

«Πανοσιολογιώτατε,

Η παρουσία σας διττή, ανθρώπινη και επιβλητική, που εμπνέει τον σεβασμό, χωρίς όμως να επιβάλλει αυτόν. Δεν μπορώ να εκφράσω την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ αλλά και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της ψυχής μου, διότι πραγματικά γνώρισα έναν Άνθρωπο σαν ΕΣΑΣ.

Ο λόγος σας έριξε φως στην ψυχή μου και ελπίδα πως ο Θεός θα είναι επιεικής μαζί μου. Αν και πλούσιο το ελληνικό λεξιλόγιο, φαντάζει φτωχό, και αδυνατεί να αποδώσει τη «φωτεινότητα» και τη «μεγαλοσύνη» του έργου σας. Διότι δεν είναι μόνο λειτούργημα σπάνιο και μοναδικό, είναι «ΕΡΓΟ ΘΕΙΟ» και αυτό είναι επίτευγμα.

Είναι μια προσφορά της ψυχής σας, για να απαλύνετε τον ανθρώπινο πόνο είτε στο ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είτε εκτός αυτού. Παύουν να υφίστανται οι προσδοκίες κάθε ψυχής που σας πλησιάζει, αφού αγάλλεται συναντώντας τη «ΘΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» μέσα από τα λόγια σας, όπως από τους ψαλμούς μέσα στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Εκπέμπετε θετική ενέργεια, είσθε απλός, ταπεινός, προσηνής, ακάματος, ακαταπόνητος, όπου σας οδηγεί το καθήκον και η συνείδησή σας στο χώρο του Θεού, χωρίς να μετράτε αποστάσεις, ουσιαστικά και μεταφορικά.

Μπροστά σ’ αυτό το μεγαλειώδες έργο σας και την απαράμιλλη προσωπικότητά σας άραγε φθάνει να αντιπαραθέσω εγώ ένα απλό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΣΑΣ; Σε σας, που αποφασίσατε, που μπορέσατε, που «τολμήσατε» να ασχοληθείτε μαζί μου.

Μου στείλατε βιβλία, περιοδικά, επιστολή, ακόμα και χρηματική ενίσχυση.

Μα σε ποιον; Σε μένα; Σε μένα;; τόσα πολλά; Τι τιμή είναι αυτή; Πόσο περήφανη, αλλά και πόσο ταπεινή νιώθω. Δεν μπορούσα, και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.

«Πάτερ Γερβάσιε, καλημέρα σας!

Αυτό το δωράκι είναι για σας. Είμαι ο κρατούμενος που μου στείλατε τα χρήματα και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ για το καλό που μου κάνετε. Σας ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, πατέρα. Γιατί εδώ που βρίσκομαι δε με βοηθάει κανένας. Μόνο εσείς που μου στείλατε αυτά τα χρήματα και σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Ο Θεός να σας ανταμείβει και να σας δίνει δύναμη και πάνω απ’ όλα υγεία και χαρά.

Κορυδαλλός, 22/1/2010

«Σεβαστέ και αξιαγάπητε όλων των κρατουμένων, εδώ και σε όλη την Ελλάδα, π. Γερβάσιε, καλημέρα σας.

Έλαβα κι εγώ το θάρρος, όπως πολλοί άλλοι, να σας πω τον πόνο μου. Ονομάζομαι Δ. Ι. και είμαι και εγώ ταπεινός θαυμαστής σας για το τόσο μεγάλο έργο σας και λειτούργημά σας, να δίνετε θάρρος, κουράγιο και ελπίδα στους ταλαιπωρημένους κατάδικους των Φυλακών.

Αξιότιμε πατέρα, δεν λέω πως δεν έχω κάνει αμαρτίες στη ζωή μου, γιατί αυτό θα ήταν ψέμα. Η αλήθεια όμως είναι ότι, αυτή τη φορά που μπήκα πάλι φυλακή, η κατηγορία που με βαραίνει τώρα είναι πάρα πολύ άδικη. Παρόλο που έχω εξομολογηθεί σε Ιερέα, τώρα εξομολογούμαι και σ’ εσάς…

                                                                    Μάρτιος 2007

Πατέρα Γερβάσιε,

Σεβαστέ μου Γέροντα,

Λίγες ημέρες μας χωρίζουν από την έλευση της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.

Θα είναι αυτή η τρίτη Μεγάλη Εβδομάδα από τότε που αποφυλακίστηκα. Πριν την αποφυλάκισή μου είχα ζήσει τρεις Μεγαλοβδομάδες στην Φυλακή.

Τις ημέρες αυτές στην Φυλακή τις αισθάνεται κανείς εντελώς διαφορετικά και πολύ πιο έντονα, από οπουδήποτε αλλού. Δεν υπάρχει κατάνυξη που συναντά κανείς στις εκκλησίες ούτε οι ευχές ούτε τα χαρούμενα πρόσωπα, ούτε το εορταστικό κλίμα, ούτε η ζέση της οικογένειας.

Υπάρχει όμως η συνάντηση με την προσωπική ευθύνη, η συμπόρευση με το Θείο δράμα, η ελπίδα να έχει κανείς στα μάτια του Κυρίου μας την τύχη του πρώτου πολίτη του παραδείσου και πρώην ληστή, η έντονη προσμονή της Ανάστασης…

Ποτέ στην ζωή μου δεν θα ξεχάσω την εμπειρία αυτή! Την σκληρή εμπειρία της Φυλακής αλλά και την μεγάλη ευκαιρία της Φυλακής! Διότι η Φυλακή σε περιορίζει, σε πληγώνει, σε τιμωρεί, αλλά σου δίνει και την προοπτική της επιλογής.

Της επιλογής να σαπίσεις ή να ανθίσεις! Να γίνεις χειρότερος ή ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Πράγματι αν κάποιος έχει τη δύναμη ψυχής, να ζητά ειλικρινά την συγχώρεση και να ποθεί αληθινά την κάθαρση, τότε νιώθει την ελπίδα, και όποιος νιώθει την ελπίδα, παίρνει θάρρος να ικετεύσει τον Θεό να τον σηκώσει, να τον αναστήσει!

Λέει ο Απόστολος Παύλος: «Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι» (Α΄ Τιμ. 1, 15) και αληθώς ο Κύριός μας δεν καταδικάζει κανέναν γιατί αμάρτησε, αλλά γιατί δεν μετανόησε.

Στον ωκεανό του ελεύθερου χρόνου στην Φυλακή, μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω πολλά ψυχωφελή βιβλία, τα οποία συνέτειναν στην επανασύνδεσή μου με τον Θεό. Και πώς να μην γίνει αυτό όταν, μεταξύ άλλων, διαβάζεις αυτό που λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Το πίπτειν ανθρώπινον. Το εμμένειν σατανικόν»!

Στην αρχή και ενώ διάβαζα και προσευχόμουν δίσταζα, ίσως και να ντρεπόμουν, να επικοινωνήσω με κάποιον άνθρωπο να μου έδινε μια επιπλέον σημαντική πνευματική βοήθεια. Και να! Η επίσκεψή σας στην Φυλακή, για να προσφέρετε πνευματικά και υλικά σε όλους τους κρατουμένους. Το αδιάπτωτο και απόλυτα χριστιανικό ενδιαφέρον σας για όλους, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, εθνότητας ή χρώματος. Ο παρηγορητικός κηρυκτικός σας λόγος, αλλά και ο ψαλμωδός που εκείνες τις ημέρες έτυχε να διαβάζω: «Ο Θεός, συ έγνως την αφροσύνην μου, και αι πλημμέλειαί μου από σου ουκ απεκρύβησαν» (ψαλμ. ξη, 6), έδωσαν τη δύναμη στο χέρι μου να γράψει εκείνη την πρώτη επιστολή, που έγινε αφορμή της ευεργετικής για μένα γνωριμίας μας. Με στηρίξατε και με καθοδηγήσατε πνευματικά, αυτά τα πέτρινα χρόνια της φυλάκισής μου, αλλά και μετά την αποφυλάκισή μου έως σήμερον! Είστε για την ελαχιστότητά μου ο ιδανικός πνευματικός πατέρας. ΠΑΤΕΡΑΣ! Τα χρόνια αυτά που ήμουν στη Φυλακή διαπίστωσα ότι η λέξη ΠΑΤΕΡΑΣ φτιάχτηκε για αποστάσεις. Να την φωνάζεις από την μια μεριά του κόσμου στην άλλη, σα να φωνάζεις ΒΟΗΘΕΙΑ!

Δεν γράφω τούτες τις γραμμές για να σας τιμήσω. Δεν έχετε ανάγκη άλλων τιμών. Σας έχουν τιμήσει για το έργο σας η Εκκλησία, η Πολιτεία, η Ακαδημία και απειράριθμοι άλλοι φορείς! Τις γραμμές αυτές τις γράφω για να σας βεβαιώσω το πόσο έχετε προσφέρει, όχι μόνο στο να αποφυλακιστούν απλά κάποιοι συνάνθρωποί μας. Αλλά και αποφυλακιζόμενοι να μπορούν να πουν: ΕΙΜΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Τις γράφω τις γραμμές αυτές σε απόσταση χρόνου, πάνε τρία χρόνια από τότε που αποφυλακίστηκα. Και δεν είμαι κάποιος από αυτούς τους χιλιάδες, που εξαγοράζοντας την ποινή τους, τους χαρίσατε την ελευθερία τους. Είμαι όμως ένας από αυτούς που τους χαρίσατε την πνευματική τους ελευθερία, που τους βοηθήσατε να γίνουν ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Και πιστέψτε με αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό!

Σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμώ με τις γραμμές αυτές να εκπροσωπήσω άλλους πρώην κρατουμένους ή να γενικεύσω καταστάσεις. Και το λέγω αυτό, γιατί αν κάποιος τρίτος που δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, και πολύ περισσότερο αν αυτός ο τρίτος ή κάποιο συγγενικό του πρόσωπο, έχει πέσει με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο θύμα κάποιου εγκλείστου στις Φυλακές, ενδεχομένως να αντιδράσει…

Όπως ενδεχομένως, να αντιδρούν ενδόμυχα και κάποιοι ευσεβείς άνθρωποι, που μπορεί να σκεφθούν ή να έχουν σκεφθεί: «μα ένας τόσο χαρισματικός ιερωμένος όπως ο π. Γερβάσιος δεν βρήκε κάποιο άλλο πεδίο δράσης να υπηρετήσει τον Χριστό, αλλά τους φυλακισμένους; Τους κακούργους; Τους ληστές; Τους δολοφόνους; Τους βιαστές; Τους παλιανθρώπους;».

Έχει πράγματι εξαιρετικά υψηλή δημοφιλία να προσφέρει κανείς στους πτωχούς, στους αρρώστους, στα ορφανά, στις κακοποιημένες γυναίκες, στις ανύπαντρες μητέρες, και μηδενική δημοφιλία να ασχολείται κάποιος με τους κρατουμένους. Αυτούς που πολλές φορές ακόμη και η ίδια τους η οικογένεια τους έστρεψε την πλάτη…

Όποιος όμως είναι Χριστιανός Ορθόδοξος πρέπει να μην λησμονεί ποτέ ότι είναι μέλος μιας πίστης που πρώτα από όλα ξέρει να αγαπά και να συγχωρεί. Να συγχωρεί και να αγαπά. Γιατί αν ξέρεις να συγχωρείς, ξέρεις και να αγαπάς, και αν ξέρεις να αγαπάς, ξέρεις και να συγχωρείς.

Ας μην μας διαφεύγει ακόμη, ότι στην Φυλακή δεν έχουν μπει όλοι οι άνθρωποι για ειδεχθή εγκλήματα. Μια στιγμιαία αμέλεια, ένας λάθος προγραμματισμός, μια συκοφαντία, ένα οικονομικό ναυάγιο είναι αρκετά να στείλουν κάποιον στη Φυλακή. Και όλοι μας πρέπει να προσέχουμε, γιατί η ζωή μας πολλές φορές μοιάζει με  φράση που ακούγεται σωστή, αλλά αν πας να την διαβάσεις είναι γεμάτη… ορθογραφικά λάθη.

Σεβαστέ μου Γέροντα,

Τρία χρόνια μετά, μπορώ μετά παρρησίας να πω:

 ΝΑΙ, τώρα είμαι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Κλειστή Φυλακή Τρικάλων

Αγαπητοί μου,

Με πολλή χαρά σας ευχαριστώ μ’ όλη μου την καρδιά για το γράμμα το γεμάτο ευσπλαχνία που μου στείλατε στη φυλακή. Η διδαχή σας έθρεψε πολύ την καρδιά μου. Στην πραγματικότητα, η προσέγγιση του Θεού από μέρους μου μέσα από αυτό το γράμμα ποτέ δεν θα εκφραστεί όσο πρέπει, γιατί εσείς παραμερίσατε και πετάξατε μέσα στην άβυσσο όλον το ρατσισμό και είναι απίστευτο αυτό το πράγμα, με βοηθήσατε οικονομικά πληρώνοντας για την ελευθερία μου. Πραγματικά άγγιξε την καρδιά μου και προσεύχομαι ο Ύψιστος, που σας παροτρύνει σε ένα τέτοιο άνοιγμα καρδιάς για να σώζετε ανθρώπους, ποτέ να μη σας εγκαταλείψει και να σας καθοδηγεί χέρι με χέρι όλες τις ημέρες της ζωής σας.

Ντρέπομαι που έχω να σας πως ότι με περιμένει μακρύς δρόμος ώσπου να πετύχω την ευαγγελική και κατά Θεό μεταμόρφωσή μου. Για το λόγο αυτό, θα ήταν πολύτιμο αν μου στέλνατε στην παρακάτω διεύθυνσή μου κάποιο υλικό που θα με βοηθούσε να αλλάξω, όπως Αγία Γραφή και βιβλία που μπορούν να με φέρουν κοντύτερα στο Θεό. Είθε ο Θεός να σας ευλογεί πάντοτε.

                                                                                            Α. Ρ.

                                                                                  (Από Σιέρρα Λεόνε) 

                                                Ελ-Κανάτερ, Σεπτέμβριος 2004

Αξιοσέβαστε πάτερ Γερβάσιε,

Σας γράφουμε από τη φυλακή Ελ-Κανάτερ της Αιγύπτου, εμείς οι τρεις Σύριοι αδελφοί, για να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ γι’ αυτή τη μεγάλη προσφορά που μας στείλατε και προσευχόμαστε στο Θεό να σας δίνει υγεία και δύναμη για τη μεγάλη καλοσύνη που έχετε για τους συνανθρώπους σας. Επίσης θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε πάρα πολύ για το μεγάλο έργο που επιτελείτε, για τον αγώνα που κάνετε για όλους τους φυλακισμένους. Εμείς και οι οικογένειές μας στη Συρία σας ευχόμαστε υγεία μακροχρόνια.

Πραγματικά είχαμε μεγάλη ανάγκη τα χρήματα που στείλατε, επειδή ούτε εμείς ούτε οι οικογένειές μας έχουμε τη δυνατότητα να πληρώσουμε τέτοιο ποσό, που ήταν απαραίτητο για την αποφυλάκισή μας. Ο Θεός σας έστειλε για μας, είναι ο μόνος που γνωρίζει τις δύσκολες συνθήκες που βρισκόμαστε. Είμαστε από φτωχή οικογένεια, που δεν έχει να πληρώσει αυτά τα χρήματα.

Θέλουμε να σας πούμε ότι και οι τρεις μας πέσαμε θύματα των εμπόρων ναρκωτικών. Όμως οι γονείς μας δεν μας πίστεψαν και όταν άκουσαν την απόφαση του δικαστηρίου με ισόβια, δεν μπόρεσαν να αντέξουν και πέθαναν μετά από λίγο. Δουλεύαμε πολλά χρόνια σε εμπορικά καράβια και γνωρίζουμε ότι οι Έλληνες έχουν καλοσύνη μέσα τους και τους αρέσει να προσφέρουν στους άλλους. Δεν έχουμε λόγια εμείς και οι οικογένειές μας, για να σας ευχαριστήσουμε. Οι οικογένειές μας όταν άκουσαν ότι μας στείλατε τα χρήματα, αμέσως προσευχήθηκαν για σας και ζήτησαν από το Θεό να σας δίνει όλα τα καλά.

Θα παραμένουμε όλη τη ζωή μας ευγνώμονες για σας, και τους συνεργάτες σας, και θα θυμόμαστε για πάντα αυτό το καλό όνομα (το όνομα Γερβάσιος). Ελπίζουμε να μας επισκεφθείτε στη Συρία, όταν θα γυρίσουμε εκεί. Εμείς γνωρίζουμε καλά τα ελληνικά. Θέλουμε επίσης να σας πούμε ότι θεωρούμε τον Κ. Κ. σαν τέταρτο αδελφό μας. Τέλος ο Θεός να σας ανταποδίδει με υγεία και αγάπη γι’ αυτή τη μεγάλη βοήθεια. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε ότι μας σώσατε από τη φυλακή.

Οι τρεις αδελφοί

Ιμπ.Μ. Σ.

Μ. Μ. Σ.

Ω. Μ .Σ

                                                             Κορυδαλλός, 4-7-2002

«Αξιότιμε και σεβαστέ πατέρα Γερβάσιε,

…Χρόνια τώρα παρακολουθώ με τον τρόπο μου τον προσωπικό σας αγώνα και την συμπαράσταση που προσφέρετε στους κρατουμένους. Χάρηκα για τη βράβευση και επιβράβευσή σας από την Ακαδημία Αθηνών και για το γεγονός ότι είστε ένας αληθινός μαχητής, που στέκεστε σιωπηλά και ταπεινά στον ανθρώπινο πόνο. Πράγμα πολύ σπάνιο στην εποχή που ζούμε. Γιατί δυστυχώς όσο προχωράει η επιστήμη και η τεχνολογία, η ανθρώπινη ψυχή περιορίζεται και χάνει την ανθρώπινη υπόστασή της…

Αποτέλεσμα της κακής επιλογής μου ήταν να βρεθώ μέσα στη φυλακή. Όμως ποτέ δεν έχασα το θάρρος, την υπομονή και προπαντός την πίστη μου στο Θεό. Δεν σας κρύβω ότι πολλές φορές βρέθηκα σε αδιέξοδο, όμως και πάλι επανήλθα.

Από την άριστη και ευεργετική πορεία σας μέσα σ’ αυτόν τον τόσο ευαίσθητο χώρο της φυλακής διδάχθηκα ότι ο άνθρωπος δικαιούται να κάνει λάθη, αλλά μέσα από αυτά να μαθαίνει και να γίνεται καλύτερος. Το ότι είστε δίπλα στον ανθρώπινο πόνο και στην απογοήτευση και μπορείτε να δίνετε έτσι απλόχερα την αγάπη σας και την οικονομική σας βοήθεια και να κάνετε τα χείλη κάθε πονεμένου κρατουμένου να χαμογελούν είναι σαν να χτίζετε καθημερινώς χιλιάδες εκκλησίες. Γιατί δίνετε ελπίδα και πίστη, ό,τι ακριβώς χρειάζεται ένας άνθρωπος που διέπραξε ένα μεγάλο λάθος, για να μπορέσει να επανέλθει και να επανενταχθεί.

Πατέρα Γερβάσιε, σας γράφω αυτή την επιστολή σαν να γράφω στον πατέρα μου, που δεν ζει πια. Και σαν να γράφω στον πατέρα όλων αυτών των αναξιοπαθούντων ανθρώπων που χρειάζονται την χείρα βοηθείας σας. Είμαι πολύ μικρός μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής σας. Δεν παύω όμως να είμαι ένας άνθρωπος, που πήρε από εσάς το κίνητρο για να καλυτερέψει ως άνθρωπος. Γιατί μου δώσατε το ερέθισμα και με πείσατε με όλα αυτά που προσφέρετε ότι αξίζει να προσπαθήσω ξανά χωρίς να χάνω την πίστη μου στο Θεό.

Είμαι ένα άτομο που καταστράφηκα ολοσχερώς. Ένα άτομο που περνάω πολύ δύσκολες ώρες και ημέρες. Όμως δεν παύω να ελπίζω και να λέω στον εαυτό μου ότι περνάω μια δοκιμασία, από την οποία θα πρέπει να κρατήσω όλα αυτά που θα επιδράσουν θετικά επάνω μου…

Πατέρα Γερβάσιε, για μένα λειτουργείτε καταλυτικά, αφού μου δίνετε μέσα από το έργο σας να καταλάβω ότι πρέπει να αγωνιστώ και να μη χάνω τις ελπίδες μου.

Σας εύχομαι να είστε πάντα καλά, για να μπορείτε να βοηθάτε ανήμπορους ανθρώπους. Περιμένω δικά σας βιβλία και ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορεί να με βοηθήσει. Ελπίζω στο ότι με την προσευχή θα βρω τη λύτρωση και τη σωτηρία της ψυχής μου…».

Κ.Κ.

«Όλοι οι άποροι κρατούμενοι της Α΄ Πτέρυγας των Φυλακών Κορυδαλλού ευχαριστούμε από τα βάθη της ψυχής μας τον π. Γερβάσιο που μας συμπαρίσταται και μας δίνει απλόχερα την αγάπη του. Επίσης θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας για το φιλάνθρωπο έργο που μας προσφέρει υπενθυμίζοντάς μας ότι είναι πάντα κοντά μας. Αυτό που εισπράττουμε εμείς από Σας δεν είναι μόνο τα υλικά αγαθά, είναι η αγάπη, είναι η ελπίδα, είναι η συμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές που περνάμε. Ευχαριστούμε πολύ και θα ευχόμεθα πάντα τα καλύτερα για Εσάς…»...