Ελ Κανάτερ, 30-8-04
Κύριε,
Σε ευχαριστώ που οδήγησες σώους και ασφαλείς τους αδελφούς και τις αδελφές εδώ στη φυλακή μου. Δεν ξέρω με τι λόγια να εκφράσω τις ευχαριστίες για τα τόσα αγαθά που προσφέρεις στη ζωή μου.
Συ, Κύριε, φώτισες αυτούς τους ανθρώπους, με την τόση αγάπη τους να με επισκεφθούν και να δείξουν στην ταπεινότητά μου αγάπη και ενδιαφέρον. Σε θερμοπαρακαλώ να συνεχίσεις να τους δυναμώνεις στο μεγαλειώδες αυτό έργο τους προς τους κρατουμένους κάθε Φυλακής και να τους δίνεις πλούσια την ευλογία σου, την αγάπη σου, τη χαρά και την ειρήνη.
Είθε να τους καθοδηγείς στη ζωή τους, να προσθέτεις χρόνια στη ζωή τους και ζωή στα χρόνια τους. Και όπως περιμένουν το θαύμα της αποφυλακίσεώς μου, έτσι κι εγώ προσεύχομαι να επαληθεύσουν τα λόγια σου: «δεν θα σε αφήσω ποτέ και δεν θα σε εγκαταλείψω» (Εβρ. 13, 5).
Προσεύχομαι για όλα αυτά σε Σένα, τον Κύριο και Θεό μου.
πρώην Κρατούμενος Αιγυπτιακής Φυλακής
Η εξόρμηση στις φυλακές της πατρίδος μας γινόταν, κάθε χρόνο, ορισμένη ημέρα. Κι αυτή η ημέρα ήταν η Κυριακή της Απόκρεω.
Γιατί αυτή την ημέρα; Γιατί η Ευαγγελική περικοπή της ημέρας κάνει αναφορά και στους κρατουμένους με τους εξής στίχους:
«…Εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με»
«…εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 36,40).
Χρόνο με το χρόνο, από το 1978, που άρχισε η Διακονία μας υπέρ των «ελαχίστων αδελφών» αυτών του Χριστού μας και δικών μας αδελφών, αφού «ενός πατέρα είμαστε παιδιά», καθιερώσαμε την ημέρα αυτή της Κυριακής της Απόκρεω σαν «ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ».
Ταπεινή μας ευχή να καθιερωθεί και επίσημα από την Αγία μας Εκκλησία η ημέρα αυτή σαν «ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ».
* * *