ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

           «Επείνασα… εδίψησα… ξένος ήμην…

                                             γυμνός… ασθενής και εν φυλακή, και

                                             ουκ επεσκέψασθέ με» (Ματθ. 25, 31-46)

Κυριακή της Απόκρεω λέγεται η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου. Το Ευαγγέλιο αυτής της Κυριακής μας θυμίζει ένα χρέος που συχνά, δυστυχώς, το ξεχνούμε. Χρέος χριστιανικό. Χρέος αδελφικό. Χρέος που πρέπει να μας το εμπνέει η αγάπη στο συνάνθρωπό μας. Μια αγάπη, που πηγάζει από το Γολγοθά. Είναι το χρέος των επισκέψεων σ̕̕  εκείνουςπου αντιμετωπίζουν στη ζωή τους διάφορες ανάγκες. Και είναι αυτοί που αντιμετωπίζουν ποικίλες ανάγκες πολλοί. Πάρα πολλοί. Όλοι αυτοί μας περιμένουν να τους επισκεφθούμε.

Έτσι μας περιμένουν: 

* Οι πεινασμένοι, οι διψασμένοι και οι γυμνοί.

«Πείνασα και δεν μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε με ποτίσατε, γυμνός ήμουνα και δε με ενδύσατε». Υπάρχουν άνθρωποι που σήμερα πεινούν. Υπάρχουν στα χωριά. Υπάρχουν στις πόλεις. Υπάρχουν και μέσα σ’ αυτές τις πολυκατοικίες. Τους λείπει το ψωμί. Τους λείπει η ελιά. Τους λείπει το λάδι. Και, πολύ περισσότερο, τους λείπει ένα καλό φαγητό. Τους λείπουν ακόμη και τα αναγκαία ρούχα. Κάποιο ατύχημα στο σύζυγο γίνεται αιτία να πεινάσει η οικογένεια και, μαζί με την πείνα, να δοκιμάσει κι άλλες πολλές στερήσεις. Είναι απροσδιόριστες οι αιτίες που συχνά οδηγούν στην πείνα και τις πιο εύπορες οικογένειες. «Όσα δε φέρνει ο χρόνος, τα φέρνει η ώρα». Αυτοί οι συνάνθρωποί μας που πεινούν, που δοκιμάζουν ποικίλες στερήσεις, μας περιμένουν να τους επισκεπτόμαστε τακτικά. Δεν έχουμε να τους προσφέρουμε πολλά πράγματα; Έστω ένα ποτήρι νερό. Ο Ιησούς μάς παραγγέλλει: «Και όποιος θα δώσει σ’ έναν από τους μικρούς τούτους ένα μόνο ποτήρι κρύο νερό, διότι είναι μαθητής μου, σας βεβαιώ ότι δε θα χάσει την ανταμοιβή του» (Ματθ. 10, 42).

* Οι ξένοι.

«Ξένος ήμουνα και δεν με πήρατε στο σπίτι». Και είναι πολλοί οι ξένοι. Είναι τα ορφανά παιδιά. Ορφανά είτε από μάνα είτε από πατέρα είτε και από τους δυο. Άλλα από αυτά δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα. Κι άλλα δε γνώρισαν ούτε και τη μητέρα. Είναι τα θύματα των μεγάλων ασώτων της εποχής μας. Είναι οι παρατημένες νέες από τους «φίλους» τους, από τους αρραβωνιαστικούς τους. Είναι οι παρατημένοι γέροντες από τα παιδιά τους. Είναι οι νέες που βρέθηκαν σε κάποιο χώρο για δουλειά και ξαφνικά πετάχτηκαν στο δρόμο. Είναι οι «Σπυριδούλες», που τις σιδερώνουν το κορμί τους, γιατί δεν κάνουν τα παράνομα θελήματα της κυρίας και του κυρίου. Είναι οι νέοι που ξαφνικά τους απολύει από τη δουλειά ο βιομήχανος χωρίς κανένα οίκτο. Είναι και οι ξένοι πολλοί που μας περιμένουν να τους δείξουμε στοργή. Στην Αγγλία ένας χριστιανός υιοθέτησε από ένα «άσυλο παδιού» δεκαπέντε παιδιά. Μήπως το γεγονός αυτό πρέπει να προβληματίσει όλους εκείνους που έχουν μόνο ένα και δύο παιδιά;

* Οι άρρωστοι.

«Ασθενής ήμουνα και δεν με επισκεφθήκατε». Άρρωστοι υπάρχουν πολλοί. Και παντού. Υπάρχουν στα σπίτια. Υπάρχουν στις Κλινικές. Υπάρχουν στα Νοσοκομεία. Οι επισκέψεις μας στους αρρώστους είναι καθήκον χριστιανικό. Είναι καθήκον που μας θυμίζει ο λόγος του Θεού. Κι αυτό το λόγο τον διαβάζουμε στη Σοφία Σειράχ της Παλαιάς Διαθήκης. Ανοίγουμε, λοιπόν, αυτό το βιβλίο και διαβάζουμε: «Μη όκνει επισκέπτεσθαι άρρωστον» (Σοφ. Σειρ. 7, 35). Μη αμελείς να επισκέπτεσαι τον άρρωστο, είναι μεγάλη προσφορά. Ο άρρωστος ενισχύεται ηθικά. Παίρνει κουράγιο. Μεγαλώνει η ελπίδα του για τη θεραπεία. Και δοκιμάζει μια παρηγοριά και χαρά. Κι ας μη ξεχνούμε το λόγο του Χριστού μας, που μας είπε: Όποιος επισκέπτεται τον άρρωστο, εμένα επισκέπτεται. Ποιος δεν θα ήθελε να επισκεφθεί το Χριστό μας;

* Οι φυλακισμένοι.

«Φυλακισμένος ήμουνα και δεν με επισκεφθήκατε». Κάποια απροσεξία, κάποιο ατύχημα, συχνά οδηγεί συνανθρώπους μας στη φυλακή. Δεν είναι τόσο κακοί οι φυλακισμένοι, όσο ίσως τους νομίζουμε. Είναι όμοιοι με μας. Ένας ιερέας, καθώς έβγαινε από τη φυλακή, όπου είχε πάει για να κηρύξει, συνάντησε ένα φίλο του, που τον ρώτησε: «Τι είδους άνθρωποι κρατούνται εκεί μέσα;». Κι ο ιερέας απάντησε: «Πολύ όμοιοι με μας. Μόνο που εκείνοι ἀποκαλύφθηκαν ότι είναι τέτοιοι». Ας επισκεπτόμαστε συχνά και τους φυλακισμένους. Στα πρόσωπά τους θα

επισκεπτόμαστε τον ίδιο τον Χριστό μας.

Αδελφοί,

Όλοι αυτοί που είπαμε μας περιμένουν να τους επισκεπτόμαστε. Και όταν αυτό το κάνουμε, τότε θα μας περιμένει και ο Ιησούς στην ουράνια βασιλεία του. Θα μας περιμένει με την πρόσκληση: «Ελάτε, κληρονομήστε τη βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για σας» (Ματθ. 25,34)

.