25/12/2010

25/12/2010

«Πανοσιολογιώτατε,

Η παρουσία σας διττή, ανθρώπινη και επιβλητική, που εμπνέει τον σεβασμό, χωρίς όμως να επιβάλλει αυτόν. Δεν μπορώ να εκφράσω την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ αλλά και την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της ψυχής μου, διότι πραγματικά γνώρισα έναν Άνθρωπο σαν ΕΣΑΣ.

Ο λόγος σας έριξε φως στην ψυχή μου και ελπίδα πως ο Θεός θα είναι επιεικής μαζί μου. Αν και πλούσιο το ελληνικό λεξιλόγιο, φαντάζει φτωχό, και αδυνατεί να αποδώσει τη «φωτεινότητα» και τη «μεγαλοσύνη» του έργου σας. Διότι δεν είναι μόνο λειτούργημα σπάνιο και μοναδικό, είναι «ΕΡΓΟ ΘΕΙΟ» και αυτό είναι επίτευγμα.

Είναι μια προσφορά της ψυχής σας, για να απαλύνετε τον ανθρώπινο πόνο είτε στο ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είτε εκτός αυτού. Παύουν να υφίστανται οι προσδοκίες κάθε ψυχής που σας πλησιάζει, αφού αγάλλεται συναντώντας τη «ΘΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» μέσα από τα λόγια σας, όπως από τους ψαλμούς μέσα στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Εκπέμπετε θετική ενέργεια, είσθε απλός, ταπεινός, προσηνής, ακάματος, ακαταπόνητος, όπου σας οδηγεί το καθήκον και η συνείδησή σας στο χώρο του Θεού, χωρίς να μετράτε αποστάσεις, ουσιαστικά και μεταφορικά.

Μπροστά σ’ αυτό το μεγαλειώδες έργο σας και την απαράμιλλη προσωπικότητά σας άραγε φθάνει να αντιπαραθέσω εγώ ένα απλό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ ΣΑΣ; Σε σας, που αποφασίσατε, που μπορέσατε, που «τολμήσατε» να ασχοληθείτε μαζί μου.

Μου στείλατε βιβλία, περιοδικά, επιστολή, ακόμα και χρηματική ενίσχυση.

Μα σε ποιον; Σε μένα; Σε μένα;; τόσα πολλά; Τι τιμή είναι αυτή; Πόσο περήφανη, αλλά και πόσο ταπεινή νιώθω. Δεν μπορούσα, και ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.

Αυτές οι σκέψεις με βασάνιζαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα, και με βασανίζουν ακόμα, γι’ αυτό καθυστερούσα και όλο ανέβαλα, «να σας γράψω την απάντηση της ψυχής μου…». Όμως για να σας πω τί; Ένα μόνο φτηνό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Και φυσικά ότι δεν το αξίζω. Συγχωρέστε με, παρακαλώ πολύ, αλλά το δίλλημα μεγάλο. Και η αναβολή εύκολη.

Αλλά.., και πώς ν’ απαντήσω και τι να πω όταν διαβάζω στην επιστολή σας τη διδαχή του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ, «ότι εικονίζω το Χριστό»; Και πώς ν’ απολογηθώ σε σας, που επίσης μου γράφετε ότι χαρήκατε που με γνωρίσατε;

Η μόνη μου ελπίδα οι ευχές σας: «Ο Ιησούς, ο νικητής του θανάτου, να με συντροφεύει όλα τα χρόνια της ζωής μου, και ότι το έλεος του Χριστού είναι μεγάλο».

Πανοσιολογιώτατε,

Η πραότητα που εκπέμπει η προσωπικότητά σας και η ταπεινή λάμψη γύρω σας, είναι τα εχέγγυα ότι είσθε «ο ασυρματιστής του Θεού»(όπως λέει και ο πατέρας Παΐσιος ο αγιορείτης για τους μοναχούς). «Η γέφυρα επικοινωνίας» με ΚΕΙΝΟΝ και θα ήθελα γονατιστή με σκυμμένο κεφάλι, όχι μόνο από τύψεις, αλλά και γιατί δεν μπορώ ν’ αντικρύσω τη φοβερή πραγματικότητα αυτής της στιγμής, αλλά και της εκάστοτε στιγμής που θα τολμώ να ζητώ από έναν εκπρόσωπο του Θεού να μεσολαβεί για μένα ζητώντας Του την άφεση των αμαρτιών μου…

Εύχομαι ο Χριστός που γεννήθηκε σήμερα «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», ημέρα που σας γράφω, να είναι πάντα κοντά σας, δίπλα σας, να σας οδηγεί και να σας δυναμώνει, για να μπορέσετε να συνεχίσετε το έργο σας στο βωμό της Εκκλησίας.. διαμορφώνοντας ψυχές. Και η διακονία που ασκείτε εδώ και 33 χρόνια στο χώρο των φυλακών εντός και εκτός Ελλάδος σαν ένας άλλος «Καλός Σαμαρείτης» και σαν ένας άλλος «Σίμων Κυρηναίος», να συνεχιστεί με τις ευλογίες του Χριστού για πολλά έτη ακόμα, ώστε να συνεπαίρνει όλη σας την ψυχή.

Σας ευχαριστώ, «που σκύψατε» στον γραπτό μου λόγο διαβάζοντας «τις πτυχές της ψυχής μου». Σκύβω ταπεινά και ασπάζομαι τη δεξιά σας.

Με απόλυτο σεβασμό

Μια ψυχή που αποζητά τη λύτρωση και το έλεος του Θεού

Γ. Κ.