Η φωτιά δοκιμάζει το σίδερο, ο δε πειρασμός τον δίκαιο άνθρωπο. Συχνά δεν ξέρομε τι μπορούμε να κάμουμε και ο πειρασμός αποκαλύπτει εκείνο που ακριβώς είμαστε. Όπως κι αν είναι λοιπόν οφείλομε ν’ αγρυπνούμε και μάλιστα στην αρχή του πειρασμού. Επειδή πολύ πιο εύκολα καταβάλλομε τον εχθρό, αν δεν τον αφήσουμε να μπει μέσα μας κι αν τον αποδιώξουμε αμέσως μόλις φανεί μπροστά μας. Σχετικά με τη αλήθεια αυτή ένας αρχαίος σοφός είπε: «Σταμάτησε το κακό στην αρχή του, επειδή όταν προχωρήσει, το φάρμακο φθάνει αργά». Στην αρχή μια πονηρή σκέψη περνά απλώς από το νου μας. Ακολουθεί ζωηρή φαντασία. Ύστερα η ευχαρίστηση. Μετά η προτροπή. Και τέλος η συγκατάθεση. Έτσι σιγά-σιγά ο εχθρός κατακτά ολότελα την ψυχή μας, γιατί δε βρήκε αντίσταση στη αρχή. Όσο περισσότερο καθυστερούμε και αναβάλλουμε την αντίδρασή μας, τόσο λιγοστεύει η δύναμή μας, ενώ ο εχθρός μας γίνεται ισχυρότερος